Η άβυσσος, ένα φλυτζάνι τσάι και τα παιδιά…

πάντα λυτρωτική η επίδραση της θάλασσας, βάπτισμα κάθαρσης…

αποκαμωμένος ο άνθρωπος ρίχνεται στην αγκαλιά της και λευθερώνεται,

στέκεται και την αγναντεύει αναζητώντας διεξόδους από τον εαυτό του και τον πολιτισμό που δημιούργησε…

«Να στέκεσαι στο χείλος της αβύσσου της απογνώσεως και όταν δεις ότι αρχίζεις να αποκάμνεις, τραβήξου λίγο πίσω και πιες ένα φλιτζάνι τσάι.»    γέροντας Σωφρόνιος

 διακρίνετε κάπου αβύσσους , εσωτερικές ή εξωτερικές;

ρέει το νερό σε διάφορες μεριές του νησιού και έλκει ψυχές που διακατέχονται από τη δίψα του Απόλυτου…

και έκθεση ζωγραφικής διοργανώσαμε στο ελαιοτριβείο της περιοχής μας με σύνθημα: η τέχνη δεν βοηθά τον άνθρωπο μόνο ν' ανέχεται την πραγματικότητα αλλά τον προτρέπει ν' αγωνιστεί και να την αλλάξει…

ήρθαν στο νησί τα ανηψάκια μου για λίγες μέρες, παίξαμε, μιλήσαμε σοβαρά, αφήσαμε την φαντασία μας να ταξιδέψει, κάναμε ¨χαζομάρες¨και γελάσαμε…

η επαφή μου μαζί τους πάντα μου προξενεί δέος …η  ευθύνη της ανατροφής ενός τόσου εύπλαστου, φρέσκου πλάσματος και η ένταξή του στην κοινωνία μας…

 « … πόσο δύσκολο να θες να διδάξεις στα παιδιά του Παραδείσου τους κανονισμούς της δικής μας κατάστασης, της πτώσης μας. Να τα προσαρμόσεις! Πού;… κάνοντάς τα όλο και πιο λογικά, συμβατικά λογικά, να τα πονηρεύεις να επιζήσουν. Για να επιζήσουν θα πρέπει να τους μειώνεις και να τους λερώνεις το να ζουν. …Να τους περιορίσεις την απέραντη ύπαρξη σε μια κοσμική, άρα υποκριτική ύπαρξη. Ίσως γι’ αυτό είναι συχνά μελαγχολικά κι απόμακρα, ίσως γι’ αυτό όσο πάνε προς την εφηβεία μας βγάζουν το θυμό τους. Μια αχνή αίσθηση εξορίας στο βλέμμα τους ανατέλλει από νωρίς.» Μ.Βαμβουνάκη

Χαρισματικοί κι ευλογημένοι εκείνοι οι άνθρωποι που κατάφεραν και σεβάστηκαν το παιδί που φέρουν μέσα τους, παρόλες τις επιθέσεις και τους βιασμούς που δέχτηκε στην πορεία της ενηλικίωσης...

και νιώθουν ότι τα όνειρά τους δεν προδόθηκαν και μπορούν και κοιτούν στα μάτια τα δικά τους παιδιά, τα ανήψια τους, το παιδί που του κοιτάει από το παράθυρο του διπλανού αυτοκινήτου…

 Και για όσους τα έχουν κάνει ψιλομούσκεμα…υπάρχει και μια δεύτερη ευκαιρία…

πάντα το όμορφο περιμένει να ανθίσει...

 

καλό φθινόπωρο ...

 

 

• η προτελευταία εικόνα είναι από το διαδίκτυο
• τα λόγια της Βαμβουνάκη  πρωτοδιάβασα στη φίλη μπλόγκερ Ειρήνη (με τα φτερά της ψυχής ξανά...)